Abruzja to zielony, najbardziej górzysty region leżący w centralnych Włoszech, nad Morzem Adriatyckim. Graniczy z regionami Marche, Lacjum i Molise. Do roku 1963 razem z Molise tworzył jeden region, który łączył północ z południem Włoch. Abruzja zachwyca zarówno przepięknymi widokami górskimi jak i wspaniałymi krajobrazami morskimi. Turysta znajdzie tu średniowieczne zabytki i ciekawe szlaki turystyczne ze wspaniałymi widokami.
Abruzja znana jest z przepysznych dań, przeróżnych festynów i imprez. Kuchnia tego regionu jest wyrazista, pikantna i niezbyt skomplikowana. Wykorzystuje się w niej często dary morza takie jak skorupiaki, ośmiornice, mątwy; jednak bardziej popularne są dania z lądu.
W Abruzji uprawia się tu buraki cukrowe, ziemniaki, zboża, winorośl, drzewa owocowe i oliwki.
Hoduje się głównie bydło i owce. Ich mięso odgrywa dużą rolę w kuchni zarówno tego regionu jak i innych regionów południowych i środkowych Włoch. Znanymi potrawami są na przykład: koyun pirzolasi (kotlety baranie), arroso di agnello di latte (pieczeń z mlecznego jagnięcia) arni kleftiko (jagnięcina z warzywami) oraz agnello all’uovo e limone (jagnię z jajkiem i cytryną), piernas de cordero con alcachofas (podudzie jagnięce z karczochami).
W Abruzji hoduje się również kozy. Uzyskuje się od nich niezwykłe mleko, z którego powstaje aromatyczny ser a także mięso. Jednak to ostatnie nie jest zbyt często jadane. Kozy jada się zazwyczaj w okresie wielkanocnym, kiedy zwierzęta są młode. Wtedy ich mięso jest lekkie i nie ma ostrego smaku. Przykładowym daniem z koziny jest capra alla molisana (gulasz z kozy na sposób z Molise).
W Abruzji produkuje się dużo wędlin. Warto wymienić np.liczne odmiany salami (fegato, aquilano) a także guanciale (policzek wieprzowy przemywany winem), salsicciotto di guilmi (kiełbasa z polędwicy wieprzowej, konserwowana w smalcu), ventricina di mointenero di bisaccia (pikantna wędlina do smarowania z chudego mięsa z udźca wieprzowego), ventricina di guilmi (wędzona polędwica z resztkami z produkcji szynki), fegatazzo di ortona (produkowana z wątroby, płucek, śledziony, boczku i policzków wieprzowych, mocno przyprawiona solą, peperoncino oraz skórkami pomarańczy i czosnkiem), ventricina di crognaleto (paprykowa kiełbasa), annoia di ortona (kiełbasa z wieprzowych flaczków z dodatkiem peperoncino i nasion kopru włoskiego), fegato dolce (z wątroby i wieprzowych podrobów z miodem, kandyzowanymi owocami, orzechami pinii i pistacjami), saggicciotto (kiełbasa z chudego mięsa i boczku) oraz soppressata di rionero sannitico (wyrabiana z polędwicy, głowizny, karkówki i słoniny).
Charakterystycznym składnikiem regionalnej kuchni jest ostra papryczka peperoncino nazywana tutaj diavolino dodawana do niemal wszystkich potraw. Używana jest w Abruzji bardziej obficie, niż w innych regionach Włoch. Pomaga ona przetrwać mieszkańcom regionu zimne dni.
W wyżynnej części regionu uprawiane są karczochy, fasola, soczewica i ziemniaki.
Skąd pochodzi szafran?
Ponadto należy wspomnieć o tym, że w Abruzji z ogromnych ilości krokusów otrzymuje się najdroższą przyprawę świata – szafran, który dodaje potrawom niezwykłego smaku. Przykładami dań z szafranem mogą być: rissoto ala milanese, placki ziemniaczane i mozzarella z szafranem.
W Abruzji popularny jest domowy makaron, który przyrządza się z płaskiego kawałka ciasta makaronowego przeciskanego przez drucianą siatkę przypominającą układ strun w gitarze. Przysmakiem tutaj jest maccheroni alla chitarra, który podaje się najczęściej z sosem pomidorowym lub jagnięciną, zawsze ze startym serem pecorino.
Sery w Abruzji są dojrzałe i ziarniste. Oprócz pecorino znane są również: fior di latte (ser z mleka krowiego podobny do mozzarelli), fior di monte (młody ser pecorino dojrzewający przez 70 dni), cacciocavallo di agnone (ser z mleka krowiego mający kształt gruszki i dojrzewający do 3 lat), scamorza (również w kształcie gruszki często wędzony) caciofiore (ser barwiony szafranem).
Wśród różnych słodkości Abruzji warto wspomnieć o confetti, czyli pokrytych cukrem migdałach, które stanowią podarunek z okazji ślubu czy innych uroczystości a także torrone – nugat, często w czekoladowej polewie.
Abruzja, dzięki temu, że rejon w dwóch trzecich zajęty jest przez góry , a w jednej trzeciej przez wzgórza charakteryzuje się doskonałymi warunkami naturalnymi do uprawy winorośli. Preferowane są szczepy – Montepulciano i Trebbiano. Abruzja jest regionem odnotowującym najwyższe średnie zbiory winogron w całym kraju).
Przykładami win w tym regionie są: Trebbiano d’Abruzzo – młode białe wino, świetnie pasujące do ryb (czasem poddawane procesowi starzenia i przez to zyskujące swego rodzaju klasę) oraz Carasuolo – krzepkie wino o wiśniowej barwie.
W Abruzji spotkamy też Canterbę – regionalną nalewkę, sporządzaną podobno ze stu ziół.
