Lombardia jest najbogatszym i najbardziej rozwiniętym regionem Włoch. Leży w północnej części kraju i graniczy ze Szwajcarią (od północy) oraz regionami: od wschodu- Trydent-Górną Adygą i Wenecją Euganejską, od południa – Emilia-Romanią, a od zachodu Piemontem.
Do Lombardii zjeżdżają się zarówno miłośnicy białego szaleństwa, na których czekają eleganckie kurorty i doskonałe trasy narciarskie jak i turyści lubiący letnie żeglowanie. Mają do dyspozycji krainę jezior, a wśród nich jezioro Garda.
Stolicą Lombardii jest Mediolan – światowa stolica mody, elegancka i bogata, przyciągająca turystów z całego świata.
Typowym daniem kuchni lombardzkiej jest ossobuco (kość z dziurą) przyrządzane z pokrojonej na plastry giczy cielęcej, obsmażonej na maśle, a następnie duszonej w białym winie z pomidorami, czosnkiem i cebulą. Pod koniec duszenia całość posypywana jest otartą skórką cytrynową lub pomarańczową. W Mediolanie ossobuco polewane jest specjalnym sosem grenolata (z drobno posiekanej natki pietruszki, czosnku i skórki cytrynowej). Ossobuco podawane jest często z ryżem zabarwionym szafranem, który ma silne właściwości antydepresyjne i euforyzujące (risotto alla Milanese – risotto po mediolańsku). Do risotta dodaje się masło, białe, wytrawne wino i szpik kostny, dzięki czemu ryż nabiera aksamitnej struktury i głębokiego smaku. Dawniej władcy Mediolanu otrzymywali od swoich kucharzy risotto przykryte płatkiem 24 karatowego złota. W dzisiejszych czasach w niektórych lombardzkich restauracjach też można spotkać ryż podawany w ten sposób. Do risotto Alla Milanese używa się ryżu z gatunku arborio albo carnaroli.
Innym znanym daniem jest lombardzkie vitello tonnato – zimna przekąska z plastrów cielęciny pokrytych kremowym sosem z majonezu i tuńczyka.
Tradycyjnym daniem zimowym Lombardii jest cassoeula przygotowywana na bazie kapusty i wieprzowiny lub gęsiny. Popularne są też flaki, które najczęściej podaje się z formie gęstej zupy z dodatkiem warzyw.
Lombardia to największy we Włoszech producent serów. Najbardziej znane są: gorgonzola – podpuszczkowy, miękki, dojrzewający, niebieski ser pleśniowy, o ostrym smaku, wyrabiany z mleka krowiego; grana padano – ser dojrzewający, podpuszczkowy, twardy, z mleka krowiego, spożywany najczęściej po starciu na tarce; taleggio – ostry, pełnotłusty ser z mleka krowiego oraz mascarpone – w odróżnieniu do innych serów z mleka krowiego wyrabiany jest nie z mleka lecz ze śmietanki. Ma wygląd gęstego kremu, miękką konsystencję i kolor od białego do kremowego. Dodawany do deserów.
Sery, masło i śmietana to podstawa lombardzkiej kuchni. W porównaniu z innymi regionami, tutaj jada się mniej makaronów a więcej ryżu i polenty. Popularna oliwa też odgrywa tu mniejszą rolę.
Natomiast więcej zjada się tu wędlin. Najbardziej charakterystyczne to salame luganega – długa i cienka kiełbasa wieprzowa albo salame di Varzi – przyprawiana tylko pieprzem, solą i odrobiną wina oraz salame di Milano, czyli dojrzewające mediolańskie salami z mięsa wieprzowego i wołowego – najbardziej znane i uznawane na świecie za typowe włoskie salami.
Najbardziej charakterystycznym deserem jest panettone – baba drożdżowa z bakaliami. Jej odmianą jest Colomba di pasquale, której kształt przypomina gołębia. Inne charakterystyczne specjalności to torrone – słodki i kleisty przysmak z miodu i migdałów oraz mostarda – kandyzowane w ostrej musztardzie owoce.
W Lombardii pija się dużo wina, lecz mieszkańcy tego regionu nie przejawiają lokalnego patriotyzmu, wybierając raczej wina pochodzące z Toskanii czy Piemontu . Jednak są wina, które napawają Lombardczyków dumą – to na przykład Franciacorte (wino musujące – prawdziwy włoski szampan), Sforzato di Valtellina czy Valtellina Superiore.
Na uwagę zasługuje pochodzące z Lombardii Campari (czerwony likier z Mediolanu),które znane jest na całym świecie.
